İpek Nemutlu Şiirleri

[kaptan-8]

Sondayım....​

Karardı gözde aydınlık,
Yaşanması güç gibi görünse de.
Yalın ayak kulaklarımda sürüklenirken,
Sesin.
Işığı giderek azalıyor içimizdeki aşk cevherinin.
Her sabah güneşinde,
Yüreğimde demlendiğini hissediyorum
Koskocaman bir yalnızlığın.
Ne çare,
Hiç sevemedim ayrılığı biliyorsun.
Bunca tanıyorsun da beni hala inanmak istemiyorsun.
Üzgünüm...
Belki de;
Yüzümü yalayan şu sıcak,
Şu alev alev aşk kokan rüzgar,
Çok fazla şeye tanık olduğu için
Sanki her yol acıya varıyor
Her aşk mutsuzluğa filiz veriyor gibi
Tüketilmişliğimi hiçbir zaman göz ardı etmiyor.
Süprüntü bir evsiz gibi,
Dindirmeye çalıştığım
Sensizlik nöbetlerimin sefalet öykülerini,
Kör bir aşık gibi kararan bakışlarımda
Neden aydınlığa yer olmadığını,
Bir o anlıyor...
Dudağımın kenarında
Sana bakarken donmuş bir gülümseme,
Çürüyen bir aşka son görevini yapıyor.
Artık bir türlü aydınlanmıyor
İrili ufaklı sabahlarım.
Su kenarında susuzum
Senin yanında sensiz
Karardı işte gözde aydınlık
Yaşamak çok güç bile olsa,
Zorundayım​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sonbahar Son Değil....

Her mevsim aşka ağlayan yüreğim,
Düğümlendi kaldı,
Bu sararmış mevsimde.
Kim bilir belki,
Uçuşan yapraklara hayranlığından,
Belki de üşüyen ellerini ceplerinden çıkaramadığındandır
Seni aramayışı
Bıraktım bende içimde saklanıp,
İyiden iyiye demlensin eski aşklar.
Varsın yaz yağmurlarına kandığı gibi,
Bu mevsim üşüyerek kurusun yüreğim.
Yaralarını sarsın.
Mevsimin hüznüne inat eksin,
Umudun tohumlarını.
Sarı sonbahar uyandırdı,
Hevesimi.
Her mevsim,
Garibanlığına ağlayan yüreğim
Silkelendi, hüzünleri oradan oraya savurup dağıtan bu mevsimde
Takvimler ayrılığın haftalarını işaretlese bile,
Yeni bir günün üşüten heyecanıyla,
Yeniden seni bana estirecek biliyorum.
Sonbahar bu kez,
Benim başlangıç mevsimim olacaksın!






alıntı

 

[kaptan-8]

Soluk....

El sallarken turuncu bir rüzgar,
Bıkkın yüreğimin ardından.
İçimde büyüyen,
Gözümden süzülen çocuk,
Sussun artık!
Hatta gelip birileri onu benden alsın.
Beni öldüren tüm dertlerim kurusun.
İnadına kucaklaşayım sevinçlerle,
Suskunluğum mutluluğum olsun.
Bıkkınlığım hevesim​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Siyah....

Birkaç yağmur damlası birbirleriyle yarıştı penceremde.
Ellerimi dolaştırdım simsiyah gölgelerin içinde.
Dağınık rüzgârlar gölgelerken gökyüzünü,
Vişneçürüğü şarkılar armağan ettiler bana,
Bulanık yüzlü sevdalar.
Paketleri sakladım,
Ama hiçbirini açmadım.
Yine, yağız bir kış düştü gönlüme diye,
Ağaçlıklı yolları acımasızca kapattı,
İçimde büyüyen yapayalnız rüyalar.
Yine yalnız kaldım, senden uzak bir şehirde.
Hani,
Hayaller sislerin içinde gözden kaybolurlar ya,
Kocaman gülümserken, birden bire donakalırsın ya…
İşte öyle yarım yamalağım,
Ertelenmelerin eşiğinde…
Puslandı, arkasında yıllandığım pencereler.
Kurudu,
Yeşeremeden en sonuncu hayalim de.
Dört duvarın içinde kırışırken yüreğim,
Birkaç gözyaşı damlası kurtarabilecek olsaydı, günü
Hiç düşünmeden saatlerce ağlardım.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sis....

Nefesimden içeri giriyor bu akşam sis.
Gözleri perdeli bir yırtıcı.
Dağıldığını hissediyorum içlerimde,
Çarpışıp kalan dilimde yeni bir dua,
Hiç söylenmedi.
Hala vakur bekliyor sırasını.
Evlada diyor ruhum salınırken ışıkta,
Tükenmiş birçok yalancı cevabım var.
Yalandan ağlayan çocuklar gibi,
Acımasızca sürükleniyorum kendime.
Bir yağmur ormanında ışıltılarım kayboluyorken.
Kıvranıyor peşim sıra sırasını bozmuş anılar.
Nefesimden içeri girip duruyor,
Bir sahil kasabasında karabasan görür gibi,
Hararetle dudaklarımdan dökülen şarkılar.
Ellerim boğazımda kalıyorum.
Kendimi bıraktığım rüzgâr beni bana getirir diye.
Yüreğim martılar gibi pişman oluyor.
Sarı sarı parıldayan gözlerce çevrelenince,
Başını eğip önüne göçüp buralardan,
Bambaşka diyarlara yerleşmek istiyor.
Sanki her nefesimde,
Sislerin içinde yeşermiş kestane ağaçları.
İstanbul'un çehresine çizikler atıp,
Dallanıp budaklanıp orman oluyorlar.
Defalarca kaybolduğum varsayımlarda,
Birileri gece gündüz çocuk masumluğumu boğazlıyorlar.
Ne kadar kaçmak istesem de,
Kendi kötülüğüm düşüyor peşime,
Biliyorum,
Elleri yağmur olmuş küçük şeytanların.
Islatıp üşütüyorlar ormanlarımı.
Ve nefesimden içeri giriyorlar…
Kocaman bir şehir gibi istila ediliyorum.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sır....

Gitme döngüsünün dönümü.
Bir garibim,
Biraz daha masum eskiye göre.
Soğuk, sıcağında iklimlerin,
Bir gecem daha öldü,
Dün gece…
Zencefil bir tat,
Dilim damağımla bütün,
Yarım ekmek hallerde.
Buruluyor kokular,
Bir garbim,
Biraz daha kırgın eskiye göre.
Gitme döngüsünün dönümünde.
Gün geçmiyor bir yara daha kanamasın,
Çat kapı ağlamayalım.
Bir garibim.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sıkıntı....

Belki de yanlış oldu.
Bir kırık kanadımla,
Bir yanık yanımla kaldım.
Belkide her şey yanlıştı.
Sırtıma cam battı.
Kalbime sen.
Belkide her şey,
Bir uçuruma bağladı yolları.
Duyduğum yağmurun cılız sesi.
Bir papatyanın sıcağa yenik çilesi.
Karıncalanıyor dudaklarımda,
Bir yere varmaz kaygılar.
Ellerimde kanlar,
Başımda rüzgârlar.
Belkide yanlış oldu,
Her şey,
En az benim kadar…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sevda Yeniden....

Bugün,
Dudaklarımdan dökülen kimsesizliğim,
Gülkurusu rengine boyandı.
Emprimeden tayyörünü üzerine geçirip,
Gıcırdayan sokak kapısına vardı diye sensizliğim.
Ferah kokularla ışıyan yeni yetme mumlar gibiyim.
Mahallemizin vitray camlı pastanesinde;
Ayrı masalara oturmuş bekleşiyor,
Kabuklanmış itiraflarımız.
Darağacına astık ikimiz yalnızlılıkları.
Bu sebepten park köşelerinden kurtuldu,
Öyle mutlu ki,
Nöbetleşe sevişmelerimiz.
Buluştuğu için gözlerim gözlerinle,
Baldan tatlı artık bal rengi akşamüstleri.
Yüreğimde tutunup kalmış hüzünlerimi,
“Uğurlar ola” diye savdım gitti başımdan.
Nemleniyor kirpiklerim gayrı mutluluktan mıdır?
Gücenmesin ama eldivenlerim.
Isınıyor ellerim, avuçlarında olduğundan mıdır?​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Serçeler....

Bir meleğin gece duasına
Kanat açıp gülüyor serçeler
Arındırılmış bir hayat geziniyor sokaklarda
Sessiz bir bekleyişim var
Bilirsin işte
Bir vuruşta devrilmezmiş umutlar…
Bir meleğin gece duasına
Minik yürekleriyle eşlik eden serçeler
Bu kez benim için uçuşsunlar
O bildiğim masal kahramanları gibi
Kocaman gülmek istiyorum…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sepya Ekspres....


Gidiyorum,
Otobüs duraklarında sabahlamaya.
Zarar vermeden,
Benim sandığım yüreğine,
Gül bahçesinde kanamaya…
Bil istedim,
Anlatmak için güçsüzlüğümü,
Kelimelerimin olmadığını.
Hepsi bitti…
Gidiyorum,
Bil istedim.
Durdurulamayacak bir sel gibi,
Özüm acıları kanıksamışken.
Yüreğimde sevdalı gözlerin bakışlarına ait,
Yanıklarım varken.
Yola çıkmak için aklımı kaçırmış olmalıyım!
Ama
Bir rüya gördüm,
Kollarımı yüreğine zincirlediğin.
Sevseydin biraz içinden beni,
Bil isterdim hepsini.
Yine de
Gidiyorum,
Sebeplerim göçe aldandılar çünkü.
Özüm küçük bir ışığın peşinde ve
Yüreğim telaş içinde.
Bir rüya gördüm,
Benim çağırdığım senin gelmediğin…
Tıpkı eskiden olduğu gibi,
Sepya görüntüler sarmalıyor gündüzlerimi.
Düşlerim yarım yarım, bölünüyor.
Benliğim küskün.
Artık sana dönemem!
Bil istedim.
Zaman ilaç olamıyor,
Mesafeler çok çok uzak.
Beni kendine yakın edemezsin.
Hem ben,
Yalnızlık ve uykusuzlukla kaynaştım,
Soğuğunda gecelerin…
Yazık ettiğin günlere selam olsun,
Benden!
Bir rüya gördüm,
Darmadağınıktı ismin.
İstesem de tutamayacağım ellerine iyi bak!
Çünkü ben,
Gidiyorum.
Bil istedim...​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sensizlik....


Sen giderken,
Senin o çok sevdiğin,
Saç örgülerimden kan damlıyordu.
Başımı önüme eğdim,
Ve acıdan kanadı gözlerim.
Gözlerimi tekrar açtığımda,
Eski masallardan birinde bir peri kızı öldü.
Sen gittin…
Bir çocuk ağladı,
Rüyasından korkup.
Arabalar yeşilde durdular.
Ama senden haber alınamadı.
Şarkılar adını fısıldadı kulaklarıma,
Uzun bir bekleyiş başladı yüreğimde.
Ve zamana yenilip,
Papatyalar da soldular…
Birçok kez ip bağladım ağaçlara,
Kuşlarla konuşur oldum.
Susuz uykusuz ve savunmasızken,
Acımasızlığına şaşırıp,
Cılızlaştı sesim.
Ve sen beni hiç duymadın…
İşte böyle böyle kestim saçlarımı.
Sen gittiğinde saç örgülerimden kan damladı.
Benim için çizdiğin kuşlar bir daha hiç uçamadılar​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Seni Seviyor'um....

seni seviyorum! ...
tılsım tılsım barınışını içimde,
oluk oluk akışını,
hayatı,
zamanı,
anı,seviyorum seninle...
el değmemiş rüzgar gibiyiz.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Senfoni....


Kalbimden çalınmış bir yudum sevgi,
Ruhumu parçalarına ayırabilir.
Hatta
Aşkın yaşam mücadelesi,
Yüreğimi kutsallaştıra da bilir.
Ama nereye kaçarsam kaçayım,
Puslu bir gökyüzü gibi
Yakalanırım yağmuruna vicdanın.
Ruhum feragat etse bile,
Peynir ekmek sevişmelerden.
Sadece
Alışılmışın dışı barınağımdır.
Ötesi,
Karanlık bir sahne.
Süt liman bir gerçeklikte,
Gerekçe sayılmayacak kadar yansızımdır.
Dahası,
İpi kopmuş bir uçurtma bence.
Birikirim yatağı tıkalı bir nehir gibi!
En önemli varlığım yasaklı bir hatıraysa,
Çizdiğim ama oynayamadığım bu oyunu,
Kendim terk edebilirim.
Bilirim,
Eften püften yetinmeler beni mahveder
Ve
Aldatanlar aldanır!
Değişmez kural,
Acıları acılarla örtmeyeceksin,
Vicdanının sesini elinin tersiyle itmeyeceksin!
Bunu bilirim bunu söylerim.
SESSİZLİĞİNDE SONBAHARIN,
HAYAT'TAN ÇALIDIĞIM ROLÜN
HAKKI
GÖMÜLÜ KALIR YÜREĞİMDE…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sen Ve Ben....


Zambak kokulu bir mum alevinde yitirdim kendimi.
Pencere kenarına dayadığım dirseklerim kadar,
Acıdı canım…
Bir ağacın gölgesinde saklı kalmış gibi zaman,
Hoyratça geçip gitti.
Ben, deniz tuzu taşıyan bir rüzgârın ardında bekledim seni.
Zencefil kokan caddelerde dolaştım en çok.
Bacanın dumanında közlenmiş gibi anılar,
Şehrin ara sokaklarına dağılıp kayboldular.
Tren raylarında uyurken,
Sabah ayazında üşürken bulundum.
Uykusunu alamamış dört yapraklı bir yoncanın,
Dördüncü yaprağıyken…
En çok yalnızlık çöktüğünde içime kaybettim kendimi.
Bıçakla kesilen parmağım kadar,
Kanadım…
Bir elmanın kurt çıkan yarısı gibi ellerin,
Ellerime değmeden gitti.
Kış güneşi gibi ışıyan bir lambanın altında bekledim seni.
Saçlarımı kazırken,
Gün batımında ağlarken bulundum.
Ortasından çatlamış bir nazarlığın,
Mavimsi sicimiyken…
Zambak kokulu bir mum alevinde,
Yitirdim kendimi…
Bir ağacın gövdesine kazınmış eski iki âşıktık…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sen....


Şu küçücük yüreğime sığmış
Kocaman bir sevdasın sen.
Tüm cümlelerimin öznesi
Anlatılarımın kahramanı hep sen.
Dünümü, bugünümü
Ve yarınlarımı toplayınca,
Ortaya çıkan,
Mütemadiyen beni gülümseten neticesin sen.
Penceremde yaz kış açan sardunyasın bazen.
Beni hiç terk etmeyen çocukluk hayallerim,
Masalımsı aşklarım,
Ağlamaklı gözlerim,
Susmayan şarkılarım,
Yağmayan yağmurlarım,
Gelmeyen baharlarım…
Ve daha fazlasını saymaya utandığım sen.
Yitip gitmiş bir gül tomurcuğusun bazen,
Titreyerek yüreğime ektiğim ve
En çok özlediğim hep sen…
Bir sensin,
Hayalini öpüp,
Yüreğimde sarıldığım.
Yudum yudum içtiğim ve bitmesinden korktuğum.
Beklerken sabahlayıp,
Benliğime kattığım,
Yanımda hiç olamayan…
Günlerce, gecelerce bıkmadan düşündüğüm,
Ağlaya ağlaya burnumu kızarttığım,
Hep sen.
Bir kez daha sen
Sadece sen…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Satır Arası....


Geçmiş,
Eskiyen bir ayna gibi
Geride kaldıkça, çatlıyor izleri zamanın.
Üşüyor çok derinlerinde,
Zavallı çıplak ayaklarıyla bir çocuk.
En kötüsü,
Basıp gidilmiyor geçmişin üzerinden.
Söylenilenlere cevap verilmiyor.
O küçük çocuğun yüzü
Bir türlü gülmüyor.
Sararan sayfaları hep ağlamaklı sanki
Geçmişin.
Paslanmış bir dikiş makinesi gibi
Durmadan o eski kumaşın,
Gövdesini delip duruyor zaman.
Geçmiş zamanın rivayetinde,
Bir yerlere tutunuyor kalpte yanan.
Geçmiş,
İncelen sesini hiç kalınlaştırmadan
Her defasında,
Aynı tizlikle aynı hikayeyi tekrarlıyor.
Hikaye,
Bir dertli ve bir dertlendirenden oluşuyor.
Ve zamanın birinde başlayıp
Uzunca bir süre devam ediyor.
Ahşap pencere kenarına tırmanınca çocuk,
Eline bir kıymık batınca,
Parmaktan öte kalpte sevda kanayınca
Bir anne bebeği için ağlayınca
Geçmiş geleceğe imreniyor.
Herkesin yerli yersiz,
Anlatacak çok şeyi var geçmişte.
Ama ne geçmişle ne de geçmişsiz yaşanmıyor.
Devam etmek kalıyor sadece
Gittiği yere kadar,
Ve bittiğini görene değin...​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sarmal....


Pencerenin önünde ağlıyordum dün gece.
İçimdeki hayaletin usul usul,
Yavaş yavaş,
Suçluluğuna inandırarak kendi kendini,
Düşlerimden içeri düştü! İnanamadım.
Bir sigara yaktım sensiz,
Kimsesiz kaldığımda hep yaptığı gibi,
Bir tutam duman; buram buram,
Ciğerlerimde senin adına dolaşırken,
Yanaklarımdan bir damla yaş süzüldü! Aldırmadım.
Sokağın başı kalabalıklaştı,
Sanki sevindi aşk kokulu mumlarım.
Sanki anafordun mavi bir koku yayan,
Kırmızı bir amblem gibi ışıyan…
Gülümsedim ben, sana tek bir an.
Ve en azından vesairesinde umutsuz şarkıların,
Kayıp bir yakışıklılıkla gülümseyen bana,
Yüreğin, ince bir tüldü,
Ardında ben olan…
Sokağın başında durdun sen,
Gece, cömertçe sergilerken bana seni,
Sarı paltolu bir rüzgâr esti,
Yüklü bir hüzün taşıyan.
Düşlerimde seni yalnız bırakıp, acılar içinde uyandım
Bu sabah.
Bu sabah bir yaz yağmuru gibi telaşlı başladı zaman.
Sarı güller titreştiler yalnız bir bahçe gibi vazomda.
Elimde tuttuğum,
Bin bir umutla kaleme alınmış sevda şiirleri,
Açık kalan pencereden dışarıya uçuştular.
Tünele girmiş bir martı gibi yalpaladım,
Gözlerim ışığını gördüğünde, o an.
Ve ben,
Penceremin önünde bekliyordum dün gece,
Yaramaz bir yağmurla gökten yağacakmışsın sandım,
Bir an…
Ve bir üzümlü kek daha yandı fırında seni beklerken.
Ve sen,
Bu cümlede gizlenen nüansı anladın…
Aslında,
Ellerimden kayıp gittiğinde
Hala gece olmamıştı…​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sana Şiir....


Dudaklarımın arasındasın
Gönlümün en özel yerinde
İçimdeki girdabın ortasındasın
Bütün hayallerim sadece seninle
Grinin en güzel tonunda
Akan suyun bıraktığı izde
Küllerin arasındasın
Dudağının izi var yüreğimde.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sakız Saçlarıma Yapıştı....


Plastik bisikletimle bahçede daireler çizerken
Gözlerim ceviz ağacına takıldı.
Gizlice bir salıncak kurdum hayalimde dalına
Ve mutfak yaptım gölgede kalan yanına.
Bu kadar hevesle hayaller kurunca ben,
Bir nefeste uçtu çocukluğum.
Geveleyip durduğum sakızı uzattım bende
Yeniden salıncakta sallanabilirim sandım.
Sakız saçlarıma yapıştı,
Yüzüme gözüme bulaştı hayaller.
Fırsattan istifade,
Yüreğime bir adam sığındı,
Silindiler bisikletle çizdiğim daireler.
Galiba gizliden güldü ceviz ağacı.
Ne kadar da yakıştı ona bu gamzeler.
Hayat kıvrım kıvrım,
İnişli çıkışlı olsa da.
Yine de gülümseyişler kadar güzel.​

alıntı​

 

[kaptan-8]

Sağ'ım Sol'um Gözyaşım....


Camlar,
Buharına teslim oldular kışın.
Mevsim-i hazan ardı sıra,
Her bir şeyden haberli sardı takvimi kış.
Parmak uçlarımla adını yazdım camlara,
Sözcükler kifayetsiz kalıp yazıya dönüşürken.
Sırtını sıvazlayıp masum kâğıtların,
Ben var ya ben,
Sanki anlarmışım gibi
Seni resmettim tuvallere…
Suçsuzluktan suskunlaşıp,
Ve hatta donuklaşıp,
Un ufak oldu damlalar.
Yere düşüp tutunmaya utanç duydular.
Resmin, kısalttı sevinçlerini.
Unuttu dört mevsimin dördü birden,
Gelmişini ve geçmişini.
Kıskançlık nöbetleri titretti meşru şekillerini,
Hepsinin gözleri havada, istemsizce seyirirken,
Kar taneleri bebekler gibi ağladılar.
Oysa
Dörde bölen ben değildim mevsimleri.
Hiçbirinin ismine anne olmadım.
Beni bıraksınlar, kendi halime.
Bir parça kâğıda ben seni en baştan yazarım.
Ölsem bile ayazından aşkının,
Ben beni, soğuk sularla tekrar diriltirim.
Camlar,
Güçsüz benliğimi soyutlaştırır eminim.
İrtibat kesildiğinde ruhumla,
Aynalar camları taklide başlasalar bile,
Ben acınası mekânlarda saç baş yolarım.
Ve bir bakarsın sızlar inançlarım,
Çünkü
Yarımım, tamamım yıldızlar gibi kaydı.
Tırmandı karanlık, arka penceremden.
Korkular kısalttılar amaçlarımı.
Şimdi benim,
Yüreğim yarım.
Şimdi birçokları gibi benim de,
Sağ'ım sol'um gözyaşım...​

alıntı​