Nihayet beklediğimiz ve istediğimiz oldu ve Mehmet Okur Las Vegas biletini aldı. Kendisinin de belirttiği gibi Nash ve Iverson'ın sakatlığına kadar yapılmış seçimlere kimsenin itirazı olamazdı ancak Batı'nın en iyi üçüncü takımı durumunda olan Utah'da en az bir oyuncu (Hatta hem Memo hem de Deron. Çünkü ikisi de yakaladıkları çıkışı birbirlerine borçlular) seçilmeliydi. ABD medyasının bu yöndeki yazıları Stern'in kararında etkili oldu mu bilinmez ancak Jazz'ın başarısındaki tek pay sahibinin Carlos Boozer olmadığını görmek için sadece istatistik kağıdına bakmak bile yeterliydi.
Mirsad Türkcan'ın 1998 yılında Houston Rockets tarafından draft edilmesiyle NBA takibimiz bambaşka bir boyut kazandı ancak gerek oynadığı takımlarda önündeki oyuncuların kalitesi gerekse pozisyon olarak dört numarada zayıf, üç numarada ise ağır kalması sonucu eski Efes'li Avrupa'ya geri döndü. Ardından Hidayet Türkoğlu ile bambaşka günler yaşadık. Bir Türk'ün maç kazandıran basketlere imza atması ve bir yıldız gibi aldığı sorumlulukları Hido ile yaşadık. Hatta bugünlerde Mehmet'in peynir ekmek gibi attığı maç kazandıran basketleri de ilk kez Hidayet bize yaşattı. Ardından Mehmet Okur'u Pistons formasıyla izlemeye başladık. NBA'de şampiyonluk yüzüğünü takan ilk Türk oyuncu ünvanına rağmen aldığı sürelerden çoğu kez mutsuz olduk. Ancak veteranlarla oynamayı seven bir antrenöre (Larry Brown) bağlı iken Mehmet aldığı az sürelere bile dua etmeliydi.
Kendisini çok seven bir başkan (Joe Dumars), Oyak Renault günlerinde yanında olan ve o dönem Pistons'da scoutluk yapan, muhakkak Memo'yu herkesten daha iyi bilen bir ağabey (Faruk Akagün) ve şampiyon olmuş bir kadroyu bırakmak isteyip ligin vasat ekiplerinden Utah Jazz'ı seçmesi onun hedeflerini görmek için yeterdi.
Benim için Mehmet Okur'u değerli kılan en büyük olay ne yakaladığı sayı ve ribaunt ortalamaları, ne attığı son saniye basketleri ne de All-Star olması. NBA gibi fiziksel olarak çok zorlanılan bir ligde 232 maç arka arkaya forma giyebilmesi şahsen beni çok daha fazla mutlu ediyor. Bu istikrarı oyununda gösterdiği "All-Star seçilmesi gibi" ödülünü almasını biliyor.
Ancak Memo'nun işi artık çok daha zor. All-Star olduktan sonra bu ünvanını sürdürebilecek performansı sergilemeye devam etmesi lazım. Andrei Kirilenko ve Peja Stojakovic (Gerçi şu an sakat ancak son birkaç yılda onda da bir düşüş var) gibi örnekler varken onun hedefi Pau Gasol, Dirk Nowitzki, Tony Parker olmalıdır. O zaman "All-Star kalabilenler" kulübüne girebilir.
Mirsad Türkcan'ın 1998 yılında Houston Rockets tarafından draft edilmesiyle NBA takibimiz bambaşka bir boyut kazandı ancak gerek oynadığı takımlarda önündeki oyuncuların kalitesi gerekse pozisyon olarak dört numarada zayıf, üç numarada ise ağır kalması sonucu eski Efes'li Avrupa'ya geri döndü. Ardından Hidayet Türkoğlu ile bambaşka günler yaşadık. Bir Türk'ün maç kazandıran basketlere imza atması ve bir yıldız gibi aldığı sorumlulukları Hido ile yaşadık. Hatta bugünlerde Mehmet'in peynir ekmek gibi attığı maç kazandıran basketleri de ilk kez Hidayet bize yaşattı. Ardından Mehmet Okur'u Pistons formasıyla izlemeye başladık. NBA'de şampiyonluk yüzüğünü takan ilk Türk oyuncu ünvanına rağmen aldığı sürelerden çoğu kez mutsuz olduk. Ancak veteranlarla oynamayı seven bir antrenöre (Larry Brown) bağlı iken Mehmet aldığı az sürelere bile dua etmeliydi.
Kendisini çok seven bir başkan (Joe Dumars), Oyak Renault günlerinde yanında olan ve o dönem Pistons'da scoutluk yapan, muhakkak Memo'yu herkesten daha iyi bilen bir ağabey (Faruk Akagün) ve şampiyon olmuş bir kadroyu bırakmak isteyip ligin vasat ekiplerinden Utah Jazz'ı seçmesi onun hedeflerini görmek için yeterdi.
Benim için Mehmet Okur'u değerli kılan en büyük olay ne yakaladığı sayı ve ribaunt ortalamaları, ne attığı son saniye basketleri ne de All-Star olması. NBA gibi fiziksel olarak çok zorlanılan bir ligde 232 maç arka arkaya forma giyebilmesi şahsen beni çok daha fazla mutlu ediyor. Bu istikrarı oyununda gösterdiği "All-Star seçilmesi gibi" ödülünü almasını biliyor.
Ancak Memo'nun işi artık çok daha zor. All-Star olduktan sonra bu ünvanını sürdürebilecek performansı sergilemeye devam etmesi lazım. Andrei Kirilenko ve Peja Stojakovic (Gerçi şu an sakat ancak son birkaç yılda onda da bir düşüş var) gibi örnekler varken onun hedefi Pau Gasol, Dirk Nowitzki, Tony Parker olmalıdır. O zaman "All-Star kalabilenler" kulübüne girebilir.
