Join us now to get access to all our features. Once registered and logged in, you will be able to create topics, post replies to existing threads, give reputation to your fellow members, get your own private messenger, and so, so much more. It's also quick and totally free, so what are you waiting for?
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Yalnızlığı taşıyamıyorum artık,
Savaşıyorum uykularda.
Küçük bir kızı okşar gibi,
Ne var alsan beni kollarına...
Biraz sevgin kaldıysa eğer bana,
Yalnızlığın buhranları
Ruhumu ele geçirdiği anda,
Ne var...ne var...
Yaslanayım o güçlü omuzlarına...
Sende kaldı bir tarafım,
Biliyorum kumdan kaleler gibiydi,
Sende kalan tarafım,
En ufak dalgada talan olacaktı,
Bir kez görüşte ve tekrar çekip gidişte
Buna yüreğim dayanmaz ağlayacaktı
Kan akacaktı gözlerimden yaş diye
Nasılda sevmişim bunu bir kez daha anladım,
Ne var benim kadar anlasaydın,
Bugün sesini duymak istemedim,
Duyduğum her saniye,
Kara bir yas gibi kapladı yüreğimi,
Oysa bu sende kalan zavallı yüreğimdi....
Herkes bilmek zorunda değildi!
Duymak zorunda hiç değildi!
Bir ben bilirdim bunu...
Bir ben severdim seni...
Bir sen bilmezdin seni nasıl sevdiğimi...
Söyledim de bak seni bana yar ettiler mi?
Saldırdılar dünyama beni sensiz bıraktılar...
Neredesin dedim kaç gece neredesin?
Sensiz olmadığını her gece bir kez daha anlayarak,
Haykırdım sesimi duyuramadım...
Şimdi sen ordasın ben burada,
Başkasını sev diyorsun bana,
Olmuyor senden başkası yar bana,
Acılarda yaşadık tatlı anlarda,
Elimden tutacağın yerde atıyorsun beni ortalıklara,
Söylesene kimler mutlu oldu ortada?
Her ikimizde mutluluk oynadık gururla...
Söylesene kimler perişan ortada?
Bugün sesini duymamak için kaçıyordum...
Bende kalan kanın zorladı buna...
Bak senden bana kalan kara yaslarla...
Beynimdeki sallantılarla,
Şimdi kimler mutlu biz ayrıldıkta?
Sende kalan tarafım kıvranıyor acılarla,
Sana olan özleminden alevler içinde yanıyor,
Sevda nöbetleri geçiriyor,
Sende kalan tarafım bak aşkını ilan ediyor,
Bu kadın seni ilk günkü gibi seviyor,
Erkeğim dediği yüce kalbi geri istiyor...
Bugün sesini duymak istemedim.
ÇÜNKÜ YOKLUĞUNLA ERİDİM...
Ve ben sensizliğe kafa tutmuştum bak yenildim...
Çünkü seni ölesiye sevdim...
Umursama deprem sarsıntılarını,
Aldırma...
Bakarsın bir toprak kaymasıdır aşk,
Aldırma,kayan her toprakta yeşerir bir can tohumu,
Yüreğindeki fırtınalar savurur aşk tohumlarını.
Bak uzaklara,
Bir göl ortasında sakin bir su salında,
Yaşar sevdan ortalık yerde aşka susamışcasına,
Dalıp gitmiştir o ucsuz bucaksızlıklara...
Habersizdir gelmeyenin,
Umarsızdır dönmeyenin,
Sen seviyorum de ona,
Martılar denizlerden alsınlar sevdanın harflerini,
Haykırsınlar senin olan sevgini,
Düşünme kuşlar var,
Martılardan alıp bir göl ortasına yazacaklar adını,gelmeyenin.
Sen seviyorum de ona,
Kuşlar öğrenip götürsünler tek tek gagalarında.
S E N İ S E V İ Y O R U M...
Kuşlar alfabeyi öğrenecek belki,
Aynı benim seni sevmeyi öğrendiğim gibi.
Herkes sevdaya tutkun sanır şu aciz gönlümü,
Ve bir o kadarda cinselliğe aç...
Anlatamam ki hırlaşarak ta olsa,
İlla ki koklaşmak ister şu zalim insanlar.
Anlatmanın ötesinde bakarsın,
Kollarını değil derinliklerini açarsın,
Ve anlatırsın ayakta kalmanın zorluğunu.
Köprüleri gösterirsin,
Sonra yorgun titrek ayaklarını...
Onlar senden ayrı...
Onlar kendi savaşlarında,
Koklaşmak arzularında,
Bilmezler kaybolurlar.
Ve ben Vietnam savaşçıları kadar yorgun,
Onlar kadar yaşama sevinciyle...
Gecenin zulmünden sıyrılır,
Soyutlanmış bir tablo gibi
Veririm kargoya tüm renklerimi,
Çiçeğini bulan kelebekler gibi,
Şaşırmadan bulurlar seni...
Bir sen anlarsın beni,
Bir sen okşarsın saçlarımın telini...
Şehir griliğinde kırılan kanatlarımla,
Gelir uzanırım yanına,
Bir sen yatıya kalmazsın bedenimde,
Bir sen dokunmadan seversin yüreğinle,
Sana sığınırım gözlerim kapalıda olsa,
Ellerine bırakırım tüm renklerimi,
Bir sen özenle kullanırsın tuvallerde,
İşlersin sevgiyi beynimin tüm hücrelerine,
Öyle yerleştirirsin ki...
Hissederim seni,
Uzak,uzak yerlerde bile...
Bir melek ağlıyor karşımda ellerim kollarım bağlı...
Kanatları kırılıyor...
Bir ben görüyorum...
İçim gidiyor o süklüm püklüm duruşuna...
Yerlere düşmesinden korkuyor yüreğine sımsıkı sarılıyor,
Herkes onu güçlü biliyor,
Oysa bir Allah görüyor,bir o yaşıyor,birde ben görüyorum.
İnsana sevmek için kalbi veren Allah,
Bir meleği sevdi diye böylesine cezalandırırmı?
Şimdi yerlere düşmekten korkarken bedeni yüreğini taşıyamıyor,
Titriyor elleri bir eliyle yüreğine destek verirken gözleri içlenip dalıyor,
Nispet edercesine öpüşen bir çift beyaz güvercin görüyor,
Titriyor dudakları büzülmüş dönüp öylece bakıyor yaralarına...
Yokluğunla anlıyorki artık kimsesiz,
Artık kanatsız ve güçsüz...
Herkesin inciler döktüğü o melek şimdi ağlıyor,
Hani melekler ağlamazdı ya,
Bak o melek şimdi senden yana tüm kayıplarına inciler döküyor,
O ağlarken yapraklar dökülüyor başından aşağıya,
Bir yaprağın ölüşünü görüyor,
Kurumuş çatır çatır ufalanan yapraklar gibi,
Ellerinde ufalanmak üzere yüreği bedenine yalvarıyor,
'Ne olur biraz daha dayan ben ölmek istemiyorum'diyor
Saklambaç oynayan inci damlaları isyan ediyor,
İsyanlardan oluşan sellerde soluk alamıyor,
Hani melekler ölmezdi ya!
Hani melekler ağlamazdı ya!
Bak o melek şimdi ağlarken öldü yerde yatıyor...
Kabahatler özürden büyükse,
Yüzülen bir sevgi nehriyse,
Kulaçla aşkın yüce gücüyle,
Kabahatler küçülür sen yüzdükçe.
Kader düşman etti dese de arabeskler,
Yıkıldım bitti dese de besteler,
Duraksız ilerleyen trendir kader,
Yolcularını hep kendi belirler.
Derin duygular derin devlete benzer,
En gizli en uzak mesafeden işler,
Kan revanda olsa yürekler,
Aşk büyükse ayıramaz karamelekler.
Aşıkları vurup düşüremez dertler,
Kenetlenmişse kelepçe misali eller,
Bir deniz kenarında içilen kahveler,
Kırk yıl gözlerdedir unutulur kavgalı günler.
Sancısı tutmuş bir aşığın mekanı denizler,
Her vuslatta çıkan davetiyeler,
Hasrete isyandan gelmesin ölümler,
Canından can alır gelemeyişler.
Bitti ve gitti mi ölürcesine sevdiğini söyleyenler,
Bitmesin sendeki yürekte sevinçler,
Bir gülümse sen,buda yeter,
Doğacak gün neler getirir bak neler…
Yalnızlık senfonisi derken şarkılar,
Sürüklüyor beni acılar,
Gökyüzü parlak,ışıldıyor yıldızlar,
Böyle de yalnız yaşanmaz ki anılar,
Nasıl geçiyor zamanlar,
Bildiğim mi var ki...
Dalgın ve baygın bakışlar,
Kime baktığımı bilir miyim ki...
Kafam karışık düşüncelerle,
Kiminin hayatı ay gibi,
Görüyorum gerçeği gözlerimle,
Neden benim ki si küp gibi?
Sanki bir eşek misali,
Yüklenmişim semeri,
Eyer yarası sarmış tenimi,
Hak ediyor muyum bu kadar ağır yükleri,
Bakıyorum ellere yok derdi,
Ne yuları var boyun çevresinde,
Nede o acı inlemesi,
Bir bende var böyle dert sanki...
Bakmayın yüzümdeki yaralara,
Sevda yorgunluğu öldürmüş annemi,
Görmedim ben ne annemi...nede babamı,
Her gece uykularımda bir el okşar başımı.
Kim olduğunu bilmediğim bir insan eli işte,
Anne kokusunu bilmediğim için,
Bir baba nedir duygusunu yaşamadığım için,
Geceleri saçımı okşayan o el kimindir bilmem işte.
Bildiğim sadece yaşlı bir adam bulmuş beni,
O kimsesiz...ben kimsesizmişiz işte.
Şimdi o hasta ve yaşlı...
Bense küçük ve yaralı...
Bayramlar gelir geçer kimsesizliğimiz aklıma gelir,
Ne kapımızı çalan olur ne yüzümüze bakan.
Yorgunluğumla kenarlara çekilip ağlasamda,
Boğazımızdan geçecek bir lokma ekmek için çabalamaktayım işte.
Kör bıçaklardan farkı yok bu çocuk kalbimin.
Yüzümdeki yaralar için ilaç almakmı dediniz...
Unuttum...öylece dalmışım...
Nereyemi bakıyorum.
Karşı ki parkta iyi giyimli çocuklar var,
Kaydıraktan kayıyorlar,salıncakta sallanıyorlar.
Kiminin elinde simit,kiminde dondurma,
Bense gördüğünüz gibi içlenirim burda...
Nedenmi?
Çünkü beni bu yaralarımla parkta oynatmıyorlar.
Ayaklarımda bir terlik parçası elimde bir boyacı sandığı...
Bir elimde sabırdan kalan akşama sakladığım ekmek parçası.
Haydi şimdi kör bıçak misali kalbim sırası değil hayal kurmanın,
Akşam oldu artık,
Köhne bir barakada seni sokaklarda bulan yaşlı bir adam ekmek bekler.
Sizde bakmayın yüzümdeki yaralara,
Bu çocuk kalbimdeki yaralar yüzümdekilerden daha fazla.
Yüreğim paramparça...
Bakma.
Bulduğunu sanma
Nilüfer çiçeklerini yüzdüren nil nehrini andıran gözlerimi.
Bana sorma.
Kızıltepedeki bir güneşin doğuşunu seyrederken kaybettim ben gözlerimi...
Konuş deme bana...
Konuşursam;
Bağdatın yangınlarını söndürcek kadar dört mevsim yağmurları başlar.
Sustum ben ama...
Sustum! !
Adını tsunami koydum...
Çünkü ben tüm felaketleri üzerinde toplayan kirpi yavrusuyum...
Bana pamuğum de hadi...
Durma.
Çünkü ben içi lavlarla dolu bir yanardağ kadar doluyum...
Ama ne zaman patlayacağım bilmiyorum,
Bir bilinmez denklemde çarpım tablosuyum
Sen yinede bakma bana...
Hani çok seversinizde...Hani sevildim dersiniz...
Hani bilemezsiniz ya alınyazınıza yazılmıştır bile,
Ölüm tadında ayrılıklar...
Tertemizdir duygular,körpeciktir o atan kalp.
Seviyorum dersiniz,her gelebilecek zararlardan korumaya çalışırsınız.
Hani kuluçkadan yeni kalkmış tavukların en değerli varlıklarını esirgediği gibi.
Sevdiğinizin bir sesine tüm dünyayı yakacak kadar cesur olursunuz ya.
Her yer bahar,her yer yedi renkli çiçek,
Ve deniz deryadır her taraf...
Çünkü seviyor ve seviliyorsunuzdur.
Hani dersiniz yinede vazgeçmem,
Hani dersiniz senin ellerinden gelsin ölüm.
Ve bir şeyler düzgün giderse hayatınızda korkun dememişlerdir size.
Çaylakça,körpece,tazece sevdanızın çiçeğini koklar ve onu sularsınız.
Ve depremler başladığında anlıktır,savunmasız...
Her yer talan olur.
Aklınıza gelen en değerli varlığınızı kaybetmemek için,
Bir can taşıdığınızı unutur sevdanızın çiçeğine sarılırsınız.
Depremler anlıktır,
İlk görüşteki gönül tutulması,
İlk görüşteki yıldırım aşkı gibi.
Bir afet bölgesi olur anında hayatınız,
Ne devletin yardımı uzanır artık size,
Ne bir insan eli.
Hiçbir insan evladına anlatamazsınız nereniz ağrıyor,
Hiç bir insan evladına anlatamazsınız nelerinizi kaybettiğinizi.
Bir sevda masalı başlar,
Savunmasızca,
En güzelinden.
Hani insan koca bir evde yapayalnızken,
Aynalarla konuşur,sohbet edermiş.
Uykusunda düş yerine aynalı kabuslar görür yalnızlığın verdiği acıları yaşarmış.
Anıların,durumların,duyguların yerinede,
Ağzından kuru sözcükler çıkarmış.
Söylendikçe kuru sözcükler,
Bir masal olur büyülermiş uyuyan güzel prensesi.
Kabuslar içerisinde büyüyen güzel prenses;
İçindeki kin,nefret duygularıyla bir gün gelmiş aniden cadıların cadısı asi bir prenses oluvermiş.
Kötülerin kötüsü asi prenses gerçek dünyanın insanlarından yaşadığı tüm acıların adına intikamını almış,
Gün olmuş kötü prensesi hiç kimse anlayamamış.
Kötü prenses yani asilerin asisi tebessümsüz yüzünden fırlattığı taş parçalarıyla insanları ürkütür olmuş.
O kadar asi olsa da dürüst olan bir yanı varmış ki tebessümlerini yalancı yapmadan yaşarmış.
Ta ki gerçek tebessüm yüzünde belirene kadar hep doğrularına taparmış.
Onun doğrularında aşkın adı yalan,sevmenin adı acıymış.
Ve anlamış ki her doğruyu öğreten bir yalancıymış.
Bak; deli oldu huzur, sen çağırmadın,
Buruk bir acıdan fırsat bulup onu hatırlamadın
Ruhunu okşayıp ta derinden kucaklamadın,
Kendini sevmeni bekledi umutla,
Sen onu hesaba almadın.
Senlik olmayan dallardan tuttun,
Hataları görmeyip aptalca yuttun,
Sen aklını kullanmayıp kendini uyuttun,
Yazık oldu sana da,huzura da,
Sen şerefini yolda mı buldun?
Sevgi gözünü kapattığın da senin olmaz,
Yıldızları saymadan hiç kimse o koltuğa oturamaz.
Sen huzurunu hatırla onsuz olmaz,
Sen şerefini kucakla,
Şerefsiz yaşayanlarla şerefsiz yaşanmaz.
Bu aşk emeksiz olmaz,
Susuz olmaz,
Bu kahrolası hayat sek yaşanmaz,
Aşkın kırmızı gülü hiç solmaz,
Ve lakin aşk; onursuz yaşayamaz.
Kaç bayram geçti,
Elini öpmeyeli,kaç bayram...
İçimdeki kin,
İçimdeki nefret,
O iğrenç duygu bitmedikçe,
Daha nice bayramlar geçer...
Sen gerçeği bilmedikçe,
Kaç gece kaç gün geçti,
Ben gülmeyeli...
Kaç hafta,kaç ay geçti?
Kaç yıl geçti selam vermeyeli...
Geçer....buda geçer....
Bir kin, bir nefret kalır,
İftiralarda biter,
Ve bir deli ben kalırım...
İki kol düğmesi demişti barış amcamız,
Şimdi kapanmadı maalesef iki yakamız.
Sözler vermiştik sevişmelerimizde...
Şimdi düşmüyor elimizden hem sigaramız,
Kahrolası unutamıyoruz...birde viagramız.
Akıllara düşman alkolle dansımız,
İki kadeh gibi çarpışan dudaklarımız,
Lanet olsun hani bizim yaşam savaşımız?
Hani bizim onurlu olması gereken aşkımız?
İnançtı,güçtü derken bak şimdi şaşkınız...
Hatırla aynanın önünde iki mermi vardı,
Biri sanaydı,biri banaydı...
Şimdi sensizliğin anası alkol komasıyla,
Aşkların en güzeline rus ruleti oynattı.
Bütün cesur aşkların yuvası,sadist yüreklerle patladı...
Bir alkol şişesi gibi içimiz bomboş kaldı.
Bak şimdi başı boş kaldırımlardayız...
Güçlü bir elin sıkıp ta buruşturup attığı,
Teneke bira kutusu bile değiliz...
Birer cam kırıklarıyız...
Hem de iki ayrı kaldırımda paramparçayız...
Yapayalnız...
Üstelik birde güçlü darbelere maruz kalacak kadar savunmasız...
Kim bilir daha hangi güçler tarafından fırlatılıp kırılacağız...
Daha hangi güçler tarafından ufalanacağız...
Sonra kırık cam parçalarının mucurları olacağız...
Çoğalan yaralarımız gibi çoğalacak parçalarımız,
Ve çoğalan kalabalıkta kaybolacağız...
Birbirimizi istesek de artık bulamayacağız.
Unutma! alkolün üstüne diktiğin kuma ağacıyım,
Alkol emretti...ARTIK SENİ BOŞAYACAĞIM.
Senin sadık kadının...
Hani beni sevdiğin halde bırakamadığın...
Hani şu üstüne kuma getirdiğin ama ayrılamadığın...
İŞTE...ALKOL SENİN GÜÇLÜ KADININ...
BENSE ACİZ ZAVALLI BİR KUMA PARÇASI...
AĞLATTIĞIN...
Dualarımsın şu sabahın beşinde,
Sen değil sana değil,
Bilemiyorum dualarım artık kendime.
Senden kalan enkazım şimdilerde.
İster bencil de...
Hatta ne dersen de...
Söyle istersen bu bir isyan de!
Gülen yüzlerin gerisinde,
İstifra ediyorum bu sabahın beşinde.
İster dayanıksız tüketim malı de,
İstersen daha vurmak için tekme,
Sen yeni bir diriliş bekle...
Enkazların içinden,
Beynimin hücre depreminden,
Söyle istersen bu bir isyan de!
Çalınan her melodiye,
Benim kalp ağrılarımı da ekle!
Bunun adına kaybolmuş sevgi de,
Kaybolan her değerde,
Etrafına haykır birde...
Söyle istersen adına CANSEL de!
Aşklarda bitermiş demek,
Terk etme demeye yokmuş gerek,
Atmasan da satmasan da çaresizliğe,
Kalbin aşkın yalancısıymış demek.
Ucuzundan bir gidişle giden gitti işte
Aşk değilmiş yaşatan,
Duygular değilmiş avutan,
Kalbin aşkın yalancısıymış kandıran.
Özlediğin kokumken,
Dayanamadığın yokluğumken,
Ölümlere seni atmamışken,
Kalbindeki bu yalancı aşk neden?
Ayrılsın artık kimsenin ayıramadığı bu yollar,
Bırak serilsin önümüze kan kırmızı halılar,
Nasılsa kırmızısından bir gidiş başlar,
Yalancı aşkına gerçek aşkım elbet kıyar.
Bırak kopsun artık bağlar,
Nasılsa geliyor bak ilkbahar,
Bırak gözlerimi ağlasınlar,
Nasılsa kalbin artık taştan duvar.
İnternet sitemizden en verimli şekilde faydalanabilmeniz ve kullanıcı deneyiminizi geliştirebilmek için Cookie kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımını kabul ettiğinizi varsayacağız
