üzgünüm

[melek_19]

Hüzün pekmez ağırlığında ve bin kokulu bir deniz gibi yayılırken yüreğime,Nil
deltası gibi geniş ve bereketli topraklarını dağıttı dört bir yanıma.Su
baskınlarında yitirdim sevgi fidanlarımı,aşkların derin köklerini.

Hüzün,gecelerin azgın dalgalarını, bir okyanus rüzgarıyla getiriyor başucuma.Yok
olanın bıraktığı dev bir mağara ağzı olur boşluk,sözsüz bir ağız gibi açık..

Hüzün sözün yerini alıp kurulunca tahtına, yaşam gayzer kuyusundan fışkırıp
gökyüzüne, ben buradayım çığlıkları atar delice.Söz, bir elin okşamasını
beklerken,bir ıslıkla çağırır umarsızca ...hadi gel ! Oysa kalp ne kırılgandır,bir
kelebeğin kanatları gibi narin..özen ister bir kelebeği elde tutmak..herkes
yapamaz ki..

Yaşam sevinci ağır gövdesini koyar ölümlü bedenlere,aşk ona sonsuzluk badesi
içirirken.Gidenler o nedenle unutulmaz.

Hüzün pekmez ağırlığında ve bin kokulu bir deniz gibi yayılırken yüreğime,yaşamak
özgürlük yelkenlerini şişirip uzaklara göz dikiyor...özgürlük aşkın mayasıdır,onu
kabartan.Özgürlük aşkın dalgalarıdır,hüznü bir kayık gibi sallayan..

Hüzün dururken baş ucumda ,ben koşuyorum...uzaklardaki bir titrek ışığa..