''hasret'' siir

[Turkiye-Sevd@lisi]

HASRET
Hasret var ya,
İnsana tarif edilemez bir acı verir.
Gözleri, hep uzaklarda olur insanın,
Sanki aradığını bulup, çıkartacakmış gibi ...

Baktığın her yerde,
Sadece onun hayalini görüp avunursun.
Hep o gülümseyen haliyle,
Sana görünür aradığın kişi..

Bazen beraber yaşadıkların,
Bazen de yaşayamadıkların,
Film şeridi gibi akıp gider,
Gözlerinin önünden ağır ,ağır.

Bilirsin ki O,
Artık ya uzaklarda ya da
Ebedi istirahatgahında.
Ama, yine de bunu hayal ederek...
Yaşamak bile sana güç verir.

’Keşke’’ kelimesinin manasını,
Anlamaya baslarsın.
Kendi kendine’’Ama olmuyor!’’’
Onsuz yapamıyorum’’’ dersin.
Sen de bilirsin ki,Yapacak bir şey yok.
’’Kader’’’ ...

Pişmanlıklar arttıkça
İçini acıtır insanın, ama nafile ...
Dönemezsin geriye, yaşayamazsın bir daha;
O gözlerindeki sevgi dolu bakışı,
Seni seviyorum sözündeki ilk doğuşu,
Ayrılırken gözünden akan bir damlanın derya oluşunu,
Bulamazsın, bulmak istedikçe….,
Saplanırsın çıkmazın içine.

Atilla DİNÇ

 

[elmas]

ne derler sevgi eşittir hasret, hep sevenler çekmez mi hasret!
dile kolaydır ya yüreğin acısına ne demeli bir kere girdimi araya hasret kopar ya işte o bağlar elinde kalan son umudun sevgiyi yok etmemesi için ettiğin saatlerce dualarla kalırsın bir başına ya hasret biter sevgi kavuşur ya sevgi biter hasretler ömüre bağlanır... ama hasret sevginin en zor yanıdır.

Elmas ALEMDAR