gerçek bir hikaye

[melek_19]

Bu olay 14 ekim 1998 de kıtalar arası bir uçuş esnasında gerçekleşti.
Bir kadın, uçakta zenci bir adamın yanında oturuyordu. Durumdan rahatsızlığını
belli edercesine, hostesten başka bir yer bulmasını istedi, zira öylesine
antipatik birinin yanında oturamazdı. Hostes, tüm uçağın dolu olduğunu fakat
birinci sınıfta yer olup olmadıına bakacağını söyledi.
Diğer yolcular şaşkınlık ve tiksintiyle olayı izliyorlardı, bu kadının sadece
terbiyesizliğine değil, bir de birinci sınıfta yolculuğu devam edeceğine şahit
oluyorlardı. Zavallı adamcağız çok kötü bir durumda olmasına rağmen cevap
vermemeyi tercih etti. Bu yüksek tansiyondaki durumda kadın, birinci sınıfta ve o
adamdan uzak uçabileceğinden tatmin olmuş, hostesin dönmesini bekliyordu.
Birkaç dakika sonra geri gelen hostes, kadına:
“Çok özür dilerim gerçekten de uçakta boş yer yok… Birinci sınıfta bir yer
bulduğum için mutlu oldum… Bu yeri bulmak biraz zamanımı aldı, zira bu değişiklik
için pilottan izin almam gerekiyordu. ‘Hiç kimse sorun yaratan bir diğerinin
yanında oturmak mecburiyetinde tutulamaz’ dedi ve bu izni verdi.”
Diğer yolcular kulaklarına inanamıyorlardı, bu esnada kadın da bir zafer kazanmış
gibi yerinden kalkmaya hazırlandı. Aynı anda hostes, oturmakta olan zenciye
dönerek:
“Beyefendi, sizi uçağın birinci sınıfındaki yeni yerinize götürmem için beni takip
eder misiniz lütfen? Seyahat firmamız adına kaptan pilotumuz sizden böyle nahoş
bir olay yaratan kimsenin yanında oturmak mecburiyetinde bırakıldığınız için çok
özür diliyor.”
Tüm yolcular hep birlikte, bu olayı iyi bir biçimde sonuçlandıran uçak personelini
alkışlayarak tebrik ettiler.
O yıl, kaptan pilot ve hostes uçaktaki davranışlarından dolayı ödüllendirildiler.
Aşağıdaki mesaj, tüm ofislere personelin görebileceği bir biçimde iletildi:

“İnsanlar onlara ne söylediğinizi unutabilirler. İnsanlar onlara ne yaptığınızı da
unutabilirler. Ama insanlar, onlara kendilerini nasıl hissettirdiğinizi asla
unutmazlar.”