- Katılım
- 4 Aralık 2006
- Mesajlar
- 34
- Tepkime puanı
- 17
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Evliya Çelebi'ye BABA NASİHATİ
Evliyâ Çelebi, 1640 yılında babasından habersiz Bursa'ya gider. Eve dönüşünde olanları, Ev-liyâ Çelebi şöyle anlatır:
O gün, üzüntü içindeki evimize varıp babam ile annemin mübârek ellerinden öptüm. Huzurla-rında el bağlayıp durduğumda, aziz babam buyurdu ki: "Safa geldin, Bursa seyyahı! Safa geldin!"
Hâlbuki ne tarafa gittiğimden kimsenin haberi yoktu. Babama:
"Sultanım, Bursa'da olduğumu nereden bildiniz?".
"Sen, Aşûre günü kaybolduğun mübârek gecede duâ ettim. O gece rüyâmda seni gördüm. Bursa'da Emir Sultan Hazretlerini ziyaretle seyahat rica edip ağlıyordun. O gece benden nice evliyâlar rica edip seyahata gitmen için izin talep ettiler. Ben dahi o gece cümlenin rızasıyla sana izin verdim. Gel imdi oğul! Bundan sonra sana seya-hat göründü. Allah mübârek eyliye! Ama sana bir nasihatim var.”
O anda elimden yapışıp huzurunda diz çöktürdü. Sağ eliyle sol kulağıma sıkıca yapışıp;
"Oğul!.. İyi adını kötü yapma ve kötülerle arkadaş olma, zararını çekersin. İleri yürü, geri kalma! Tarla basma! Dost malına göz dikme! Komadığın yere el uzatma! İki kişi söyleşirken dinleme! Davetsiz bir yere varma! Sır sakla! Bir mecliste dinlediğin sözleri sakla! Evden eve söz taşıma! Kimseyi kınama, çekiştir-me! Güzel ahlâk sahibi ol! Herkesle iyi geçin! Kimseye dil uzatma! Senden uluların önünden gitme! İhtiyarlara hürmet et! Daima temiz ol! Haram şeylere karşı perhizkâr ol! Arkadaşlık ettiğin vezirlere, âlimlere, halka varıp, her an, dünya için bir şey ricasında olma ki, senden nefret etmesinler, sana soğuk davranmasınlar!
Eline giren malı israf etme! Kanaatle geçin! Sağlık ve hastalıkta lâzım olur! Dünyalık akçayı yiyecek, içecek için muhafaza edip namerde muhtaç olma!
Cümle ziyaretgâhları ve her diyarın konak yerlerinden olan çöl ve ovaları, yüksek dağları, ağaçları ve acayip kayaları, ibretle seyredilecek eserlerini, kalelerini, ulularını yazarak "Seyahatname" namıyla bir kitap yaz! Öğütlerimi de kulağına küpe yap!..”
Deyip, enseme pehlivanca bir sille vurdu, kulağımı burup; “Yürü, akıbetin hayrola!” dedi.
Evliyâ Çelebi, 1640 yılında babasından habersiz Bursa'ya gider. Eve dönüşünde olanları, Ev-liyâ Çelebi şöyle anlatır:
O gün, üzüntü içindeki evimize varıp babam ile annemin mübârek ellerinden öptüm. Huzurla-rında el bağlayıp durduğumda, aziz babam buyurdu ki: "Safa geldin, Bursa seyyahı! Safa geldin!"
Hâlbuki ne tarafa gittiğimden kimsenin haberi yoktu. Babama:
"Sultanım, Bursa'da olduğumu nereden bildiniz?".
"Sen, Aşûre günü kaybolduğun mübârek gecede duâ ettim. O gece rüyâmda seni gördüm. Bursa'da Emir Sultan Hazretlerini ziyaretle seyahat rica edip ağlıyordun. O gece benden nice evliyâlar rica edip seyahata gitmen için izin talep ettiler. Ben dahi o gece cümlenin rızasıyla sana izin verdim. Gel imdi oğul! Bundan sonra sana seya-hat göründü. Allah mübârek eyliye! Ama sana bir nasihatim var.”
O anda elimden yapışıp huzurunda diz çöktürdü. Sağ eliyle sol kulağıma sıkıca yapışıp;
"Oğul!.. İyi adını kötü yapma ve kötülerle arkadaş olma, zararını çekersin. İleri yürü, geri kalma! Tarla basma! Dost malına göz dikme! Komadığın yere el uzatma! İki kişi söyleşirken dinleme! Davetsiz bir yere varma! Sır sakla! Bir mecliste dinlediğin sözleri sakla! Evden eve söz taşıma! Kimseyi kınama, çekiştir-me! Güzel ahlâk sahibi ol! Herkesle iyi geçin! Kimseye dil uzatma! Senden uluların önünden gitme! İhtiyarlara hürmet et! Daima temiz ol! Haram şeylere karşı perhizkâr ol! Arkadaşlık ettiğin vezirlere, âlimlere, halka varıp, her an, dünya için bir şey ricasında olma ki, senden nefret etmesinler, sana soğuk davranmasınlar!
Eline giren malı israf etme! Kanaatle geçin! Sağlık ve hastalıkta lâzım olur! Dünyalık akçayı yiyecek, içecek için muhafaza edip namerde muhtaç olma!
Cümle ziyaretgâhları ve her diyarın konak yerlerinden olan çöl ve ovaları, yüksek dağları, ağaçları ve acayip kayaları, ibretle seyredilecek eserlerini, kalelerini, ulularını yazarak "Seyahatname" namıyla bir kitap yaz! Öğütlerimi de kulağına küpe yap!..”
Deyip, enseme pehlivanca bir sille vurdu, kulağımı burup; “Yürü, akıbetin hayrola!” dedi.
